5: 1985 - 1992.

Polyester tafelbladenproductie, gemeente Borger-Odoorn speelde met vuur.

Het is meer regel dan uitzondering, deze gemeente weet er namelijk telkens weer een uitzonderlijk grote puinhoop van te maken.

Nadat de hallen van de steenfabriek waren ontruimd en schoongemaakt vestigde Kavelingen Prefab Kunststofbouw zich in 1984-85 in deze hallen voor de productie van kunststofkozijnen.

Dit verliep aanvankelijk naar wens en zonder problemen en overlast, totdat de afzet stagneerde en er te weinig omzet werd gemaakt.
Er moesten maatregelen worden genomen om de zaak rendabel en financieel gezond te houden.
Er werd besloten om een deel van de hallen te verhuren aan de firma Meforce b.v.

Deze, een bedrijf die polyester tafelbladen produceerde, begon met haar productie eind 1990, en al spoedig bleek dat dit bedrijf geen boodschap had aan zijn buren, aan regels en aan het milieu.

Voor de productie van deze tafelbladen werden veel vluchtige chemische stoffen gebruikt zoals, Aceton, Styreen, Methyleenchloride plus een aantal vulmiddelen.
Met name de eerst genoemde stoffen zijn zeer vluchtig en produceren een verschrikkelijk indringende stank (steek je neus maar eens in een flesje aceton)

Al vrij snel bleek dat de stank rondom de fabriek niet te harden was, en zowel bij de buren alsook bij ons thuis was de stank hinderlijk, zeer indringend en niet te harden.
Ook stonden er buiten tegen de zuidgevel van de fabriek vaten met resten chemisch materiaal opgestapeld waaruit voortdurend materiaal lekte dat in de onderliggende grondlaag verdween.

Tevens was er sprake van zeer ernstige stofoverlast, die werd veroorzaakt doordat de producent een hele grote ventilator in de buitengevel had geplaatst waardoor het geproduceerde polijststof ongefilterd en in grote hoeveelheden naar buiten werd geblazen.

Daarnaast was er sprake van een zeer gevaarlijke situatie voor personeel en voor ons als buren, want in de productieruimte stond 1600 ltr. Styreen en 600 ltr. Aceton in grote stalen vaten opgeslagen achter het glas aan de zuidzijde van het gebouw.

Het eerste product is brandgevaarlijk, maar het tweede zelfs zeer brandgevaarlijk en explosief.
Door een mogelijk klein incidentje met vuur, vonken of te hoge temperatuur waren zeker 15 werknemers die daar in de buurt van die vaten werkten kansloos geweest door explosie of brand en waren deze zeker verongelukt.
Het aceton kan echter achter glas door opwarming van de zon onder deze condities tevens spontaan een zeer explosief en brandbaar mengsel vormen.
Het waren dus producten die zeker niet thuis hoorden in een productieruimte maar deze dienden in een aparte beveiligde opslagruimte opgeslagen te worden. 

Toen wij de producent daarop aanspraken vertelde deze dat hij toestemming had gekregen van de gemeente Odoorn, dus als wij klachten hadden moesten wij ons maar bij deze instantie melden.

Deze man had kennelijk lak aan de risico's die zijn personeel en omwonenden liepen.
Wij wilden echter niet met een schuldgevoel opgezadeld blijven zitten als er door het onverschillige gedrag van deze ondernemer slachtoffers zouden vallen.

Zo gezegd zo gedaan, onze eerste brief richting B&W van de gemeente Odoorn ging op 14 juni 1991 de deur uit.

Wij hebben vervolgens in een aantal brieven diverse signalen afgegeven over overlast en gevaarlijke situaties maar hebben steeds moeten constateren dat de gemeenteambtenaren ook nu weer deden waar ze heel goed in waren, namelijk helemaal niks doen en afwachten.
Controle en handhaving bleken telkens weer, zoals we later helaas ook nog diverse keren hebben moeten constateren, een zeer zwak punt van deze gemeentelijke organisatie.
Deze ambtenaren hadden kennelijk om welke reden dan ook moeite om bedrijven of instanties aan te spreken of aan te schrijven op verkeerd gedrag, en verschuilden zich kennelijk liever achter de veilige muren van hun kantoor.

Welke redenen aan dit gedrag ten grondslag lag bleef voor ons onduidelijk, maar dat het niet deugde was voor ons absoluut geen vraag maar een feit.

Ook deze gemeente liet het dus koud, of kon niet goed inschatten welke risico's er bij Meforce werden genomen.
Zelfs toen wij deze overheidsdienaren van chemiekaarten hadden voorzien, waarin duidelijk werd omschreven met welke brand en explosiegevaarlijke en tevens milieubelastende stoffen in de productieruimte van deze fabriek werd gewerkt, viel het kwartje nog steeds niet.

Wij hebben zelfs foto’s genomen van vloeibare, niet uitgeharde, en verkeerd gemengd polyester, door ons voorzien van een datum, die als normale bedrijfsafval verdween onder het papier, verpakkingen en ander materiaal in afvalcontainers, waarna deze vervolgens als normaal afval werd afgevoerd.

Volgens regelgeving had dit echter als zwaar chemisch afval verwerkt moeten worden. 
Het voorstel van ons om deze foto’s ter plekke te komen bekijken werd kennelijk ook niet gewaardeerd en gehonoreerd, want de ambtenaren waren niet in beweging te krijgen en lieten zich niet zien.

Daarom zijn we toen, samen met de buren, naar de producent en zijn investeerder gestapt en hebben gevraagd om een gezamenlijk onderhoud.

Dit werd gelukkig wel door de investeerder gehonoreerd zodat wij onze bezwaren konden uiten en er afspraken konden worden gemaakt ten aanzien van verbeteringen.
Deze werden toegezegd en de afspraken werden op papier gezet, waarbij ook een afschrift richting de gemeente werd gestuurd.

Het bedrijf kreeg in samenspraak met de investeerder van ons een aantal weken de tijd om tijdelijke noodvoorzieningen te treffen zodat de ergste overlast tot het verleden zou behoren, en nadien zouden er definitieve voorzieningen in de vorm van stof en geurfilters, een hoge schoorsteen en een aparte opslagruimte met sprinkler voor de explosiegevaarlijke vloeistoffen worden gemaakt.

De noodvoorzieningen waren echter na de afgesproken weken nog steeds niet getroffen, en met de definitieve voorzieningen was ook nog niet begonnen zodat het vertrouwen bij ons volledig weg was.

Wij als overlasthoudende buren hebben toen gezamenlijk een brief geschreven richting B&W van de gemeente Odoorn, en hebben daarbij aangedrongen op sluiting van het bedrijf Meforce.

Daarop voelde de gemeente zich kennelijk eindelijk geroepen om uit zijn stoel te komen en contact te zoeken met de producent.
Deze bleek uiteindelijk de gemaakte afspraken niet na te kunnen komen waardoor sluiting van het bedrijf eind 1991 / begin 1992 een feit werd.
Vanaf het begin tot aan de sluiting van dit bedrijf voelden wij ons gigantisch in de steek gelaten door de gemeente Odoorn, mede omdat deze organisatie wel de vergunningverlener was geweest, maar toen het op handhaven aan kwam niet thuis was.
Nee, ik werd nog wel even door toenmalige wethouder Geert van D. gebeld met de vraag waar ik toch wel mee bezig was, "want er stonden ja zoveel banen op het spel".

Het bedrijf is vervolgens eerst tijdelijk naar het industrieterrein van Stadskanaal verhuisd maar moest ook daar na verloop van tijd vertrekken.

Uiteindelijk hebben ze Nederland verlaten en hebben ze zich in Polen gevestigd. 

Zowel bij de illegale sloop en storting van de schoorsteen plus ringoven van de steenfabriek, alsook bij bovengenoemde zaak heeft de gemeente laten zien dat handhaving niet hun sterke kant was.

Welke motieven hier achter schuil gingen hebben wij nooit begrepen, maar dat ze daarmee steeds de producenten alsook de verhuurder van het vastgoed in de kaart speelden was inmiddels wel duidelijk.

Waarom ook in deze zaak het dagelijkse en politieke bestuur van de huidige gemeente Borger-Odoorn stommetje speelde door het milieuonderzoek op een gigantische manier te vertragen en door geen antwoorden te willen geven op de door ons gestelde vragen in onze brieven van 18 juni en 21 augustus 2014 is ook nog steeds een raadsel, maar deze bedenkelijke en arrogante houding geven steeds meer voeding aan een onafhankelijk onderzoek.

Dat vervolgens ook het uitgevoerde milieuonderzoek op een gigantisch grove manier gemanipuleerd werd om wellicht het eigen falen van de gemeente Borger-Odoorn te kunnen verdoezelen was een eyeopener die zelfs wij na alle voorvallen in de afgelopen jaren niet hadden kunnen bedenken.

Wij houden in elk geval onze twijfels en achterdocht over de motieven en werkwijze van deze gemeente.

Note:

Om een overzichtelijk en duidelijk beeld te krijgen van het wanbeleid van deze gemeente zet ik volgende week alle misstanden, begaan door zowel het dagelijkse alsook door het politieke bestuur in dit milieuschandaal nog even voor de volledigheid op een rijtje.

Hebt u, of heeft iemand uit uw omgeving ook zoiets meegemaakt dan kunt u anoniem reageren via mail: blinkgembo@gmail.com.

Voorgaande en bovenstaand verhaal staan ook op:
www.blink-gemeenteborgerodoorn.blogspot.com.

Afgelopen vrijdag d.d.13 febr.2015 hebben wij alle gemeenteraadsleden van Gemeentebelangen, Pv/dA, het CDA, de VVD, D66 en de ChristenUnie via mail op de hoogte gebracht van onze publicaties via dit blog.