Voordat ik de misstanden van het gemeentebeleid in de afgelopen jaren
aan de kaak ga stellen wil ik toch eerst even een stukje historie schetsen van
deze kenmerkende plek tussen Valthermond en Musselkanaal.
Wij, mijn vrouw Ted en ik wonen hier zoals reeds vermeld sinds aug.1975 op
het fabrieksterrein van de voormalige steenfabriek “De Kavelingen” in
Valthermond.
Dit terrein met alle opstallen is eigendom van dhr.J.J.Vuurboom en werd
en wordt geëxploiteerd onder de naam steenfabriek Kavelingen b.v.
De steenfabriek heeft vanaf het begin van de vorige eeuw tot in de
eerste helft van de jaren 80 altijd bouw ofwel “bakstenen” geproduceerd.
Daarvoor werd vette klei vanaf het Groninger “hogeland” met schepen
richting Valthermond vervoerd, en daar in een naast de fabriek gelegen z.g.
laad en loswijk gelost.Deze laad en loswijk stond vanzelfsprekend in open verbinding met het openbare oppervlaktewater van het kanaal in de Kavelingen, een verbindingskanaal tussen Valthermond en Musselkanaal.
Later werd de klei met vrachtwagens vanuit het Groninger land richting de steenfabriek vervoerd.
Deze zware vette klei vormde altijd het basismateriaal voor de productie
van de in deze fabriek te bakken stenen.
In het begin werden deze stenen nog met de hand gevormd, maar later
kwamen daar machines voor in de plaats.De aangevoerde vette klei werd gekneed en gemengd, en vervolgens door een mal geperst waardoor er uiteindelijk een lange streng geperste klei werd gevormd in de vorm van een steen.
Deze lange streng werd in “blokjes”gesneden zodat er een handzame steen over bleef.
Na een lang droogproces werden de “frisse stenen” de ringoven in gereden
en werd deze onder hoge temperatuur gebakken tot de “Groninger
strengperssteen”.
In deze ringoven van ca. 150 meter lang vond het bakproces plaats met behulp
van verschillende soorten brandstoffen.
In het begin maakte men voor het bakproces nog gebruik van turf,
rijkelijk voorradig in die tijd in “de Monden”, maar toen de ontginning van het
veen in dit gebied achter de rug was ging men over op steenkolen als brandstof.
Toen echter de Slochter gasbel werd ontdekt en aangeprikt was ook dit weer
verleden tijd en werd overgestapt op aardgas.
Door bedrijfseconomische redenen moest de fabriek in de eerste helft van
de 80er jaren van de vorige eeuw zijn poorten sluiten en werden de hallen
leeggeruimd en werd de ringoven gesloopt.
Ook de bijna 50 meter hoge fabrieksschoorsteen, waardoor gedurende
ongeveer 80 jaren rookgassen van de genoemde verbrandde brandstoffen waren
afgevoerd, werd gesloopt, en daarmee kwam een einde aan een lange historie.
Volgende week vertel ik in mijn blog wat er met de gesloopte schoorsteen
en met de sloopmaterialen van de ringoven is gebeurd, en welke kwalijke gevolgen
dit mogelijk heeft gehad en nog steeds heeft op de leefomgeving en het milieu
van Valthermond en omstreken.
Ook vertel ik daarin hoe de toenmalige gemeente Odoorn daarbij verzaakte
in haar rol als controlerende en handhavende instantie, en hoe de huidige
gemeente Borger-Odoorn een twijfelachtige en op zijn minst bedenkelijke rol vervulde
nadat wij deze misstand bij haar eind 2013 weer onder het voetlicht hadden gebracht.
Voorgaande
en bovenstaand verhaal staan ook op
blink-gemeenteborgerodoorn.blogspot.com.
blink-gemeenteborgerodoorn.blogspot.com.
